Miasto i Gmina Gniew

Dbajmy o jakość powietrza

Okres grzewczy w pełni. Zawsze jest jednak dobry moment, by zmienić jakość powietrza, nie truć siebie i najbliższych. Najnowsze badania dowodzą, że nawet w starym piecu możesz palić efektywnie i nie doprowadzać do powstania dymu oraz smogu. To łatwe! Wystarczą odpowiednie materiały do palenia oraz dobra technika palenia w piecu. PamiętajmyJ! Piec nie jest śmietnikiem! Jak więc i czym dobrze palić?

Śmieci wrzucone do pieca zamieniają się w szereg trujących związków znanych z gazów bojowych i pestycydów. Choć zazwyczaj ich nie widzimy i nie czujemy, to jednak stale nimi oddychamy, a trucizny gromadzą się latami w organizmie, by dać o sobie znać za kilkadziesiąt lat w postaci chorób i skrócenia życia.

NIE WOLNO PALIĆ:

• drewna malowanego/lakierowanego/impregnowanego,
• płyt meblowych, płyt wiórowych, paździerzowych, paneli podłogowych, dykty,
• papieru kolorowego, kolorowych czasopism itp.,
• plastikowych butelek, pojemników i toreb,
• przedmiotów z tworzyw sztucznych.

Bez większych negatywnych skutków dla zdrowia można palić w każdym piecu:

• węglem kamiennym — dla kotła zasypowego zazwyczaj im grubszy węgiel, tym lepszy
• węglem czeskim (półbrunatnym) i brunatnym – mimo że ma gorsze parametry i 30–50% wilgoci, to palenie nim jest legalne
• niemalowanym, nieimpregnowanym drewnem
• ekogroszkiem, pelletem, brykietami drzewnymi
• brykietami ze słomy, zbożem, odpadami roślinnymi różnego rodzaju (np. łupinami z orzechów, pestkami, szyszkami – tu ryzykiem jest jedynie zniszczenie kotła przez kwasy zawarte w niektórych pestkach (np. wiśni) albo problemy z leśniczym, bo hurtowe wynoszenie szyszek z lasu jest karalne).

Każdy, kto ma piec, kocioł albo kominek, natychmiast może zacząć palić w nim praktycznie bez dymu – o 50% czyściej i do ok. 30% taniej – bo skoro lepiej dopalimy paliwo, to mamy z niego więcej ciepła. Wystarczy stosować jedną z opisanych poniżej technik palenia bez kopcenia.

Dym i smród pow­sta­je wtedy, gdy dużą ilość węgla lub drew­na pod­palamy od dołu lub wrzu­camy dużą ilość na żar. Choć jest to meto­da powszech­nie znana, zapisana w instrukc­jach obsłu­gi wielu pieców, to naj­gorsze, co moż­na zro­bić. Tak wywołu­jemy pożar – kilka, kilkanaście  czy kilkadziesiąt kilo węgla czy drew­na szy­bko się pod­grze­wa i uwal­nia ogromne iloś­ci pal­nych gazów, szerzej znanych jako dym. Jest ich za dużo, by nadążyły się spal­ić, więc więk­szość odlatu­je kominem, tracąc na tym 1/3 pali­wa.

Ale jeśli w tym samym piecu to samo pali­wo pod­pal­imy od drugiej strony – od góry – wtedy to już nie jest pożar: opał zapala się stop­niowo, tak jak świeca. Żar pomału pod­grze­wa pali­wo pod spo­dem, palne gazy uwal­ni­ane są stop­niowo, a warst­wa żaru daje wysoką tem­per­aturę, w której wszys­tko łatwo dopala się do prze­jrzystych spalin. Na zewnątrz nie widać, że coś pal­imy.

Taki sposób spala­nia węgla zas­tosowano w nowoczes­nych kotłach poda­jnikowych – tam efekt jest najlep­szy. Ale najprost­szy piec, kominek czy nawet ognisko najczęś­ciej także nada­ją się do zas­tosowa­nia tej lub innych tech­nik, do czego bardzo zachęcamy.